Fragment uit het interview met arts Denise:

“Een jong persoon met een gezin help je, soms tegen beter weten in”

“In het voorjaar van 2021 was de situatie in Suriname heel slecht. Code zwart. In april en mei gingen er plotseling veertien mensen per dag dood aan corona, heel veel voor een land met maar zeshonderdduizend inwoners. In de maanden ervoor lag het gemiddelde nog rond de drie tot zes per maand, kun je nagaan. Boosdoener was de gammavariant, de Braziliaanse coronamutatie waaraan helaas veel meer jongeren overlijden, mensen tussen de zestien en veertig jaar. Er waren in Suriname nog nauwelijks mensen gevaccineerd. Toen ik in juni met de nieuwe missie aankwam, waren er niet voldoende bedden vrij in het ziekenhuis. Buiten zag ik mensen op bankjes onder een afdak zitten met een zuurstofcilinder naast zich, wachtend tot er een bed vrijkwam. Dan moet je kiezen wie je het eerst helpt, iets wat geen enkele arts wil. In principe maakten mijn Surinaamse collega’s die keuze, maar ze overlegden vaak met ons. Als er midden in de nacht twee doodzieke mensen worden binnengebracht, even oud, wie help je dan? In principe altijd degene die medisch gezien de beste kans maakt, maar soms is het moeilijk. Een jong persoon met een gezin maar weinig kans op overleven, die ga je toch helpen, soms tegen beter weten in.”